Naar de kerk gaan = saai.


Als je er naar toe móet, als je er heen gaat zonder enig verlangen om iets uit de Bijbel en over de Heer Jezus te horen, dan kan ik me dit gezegde goed voorstellen. Ik had vroeger ook niet veel zin om naar zo'n plek te gaan. In de wereld waren wel leukere dingen te vinden. Zeker als het mooi weer was en je vriendjes lekker naar strand konden. Dan moest jij mee naar de dienst. Wat er gebeurde of gezegd werd ging aan me voorbij, want ik zat met mijn gedachten ergens anders. Trouwens, niet alleen met mijn gedachten, maar mijn hart ging naar totaal andere dingen uit dan naar iets van God en zijn Woord.

Een preek in Troas

Er staat een geschiedenis in de Bijbel over een jonge vent voor wie, zo lijkt het, de dienst ook een saai verhaal werd. Mogelijk dat hij eerst wel met een zekere belangstelling naar de bovenzaal in Troas was gekomen. Deze keer had hij een goede reden om er eens een kijkje te nemen en te komen luisteren. De grote apostel Paulus zou komen. Daar had hij genoeg over gehoord en dus wilde hij die man wel eens meemaken. De samenkomst vond plaats in een wat hoger gebouw, op de derde verdieping. Eutychus, zo heette hij, ging in de raamopening zitten. Beetje achteraf, lekker relaxt, toch ook nog eens even naar buiten kunnen kijken naar wat daar gebeurt. Paulus begint te spreken, maar dat valt even tegen. Wat Paulus daar allemaal vertelde sprak hem totaal niet aan. Het viel hem allemaal behoorlijk tegen. Kan dat ook niet zo gaan bij jou? Je kunt afgaan op grote namen, maar aan de boodschap geen boodschap hebben om zo te zeggen.

Waar gaat het verlangen van je hart naar uit

Zijn gedachten dwaalden af. De preek duurde ook zo lang, kwam er nooit een eind aan? Langzaam maar zeker viel hij in slaap. Je ziet dit patroon wel vaker en ik herken het ook bij mezelf. Misschien moeten we onszelf wel eens eerlijk de vraag stellen: wat houdt mij echt wakker? Christenen, die beginnen te knikkebollen als de preek langer dan een half uur duurt, zijn wel in staat om een nacht op te blijven om te vissen, of sportevenementen te volgen, of concerten bij te wonen, of lange tv programma's te zien. Waar of niet? Weet je waar ik denk dat het echte probleem van Eutychus (en met hem van veel jongeren) ligt? In de plek die ze innemen. Eutychus was niet binnen en hij was niet buiten. Hij zat op de scheiding tussen het gezelschap van de christenen en het gezelschap van de wereld. Hij had niet echt gekozen. Zijn hart was halfslachtig. Die houding wordt hem fataal. Hij klettert van de derde verdieping naar beneden en wordt voor dood opgeraapt.

Hoe word je bij de dienst betrokken

Maar daarmee eindigt niet het verhaal over Eutychus in de Bijbel. Prachtig is wat er dan gebeurt. Paulus stopt met spreken, gaat naar beneden, laat zich bovenop hem vallen, slaat zijn armen om hem heen en de jongen wordt levend naar boven gebracht. Dan gaat Paulus verder met zijn preek. Moet je zien hoe Paulus met Eutychus omgaat. Hij houdt geen donderpreek: grote sufferd, waarom ben je zo halfslachtig bezig, kijk eens wat een opschudding je veroorzaakt. Nee, hij gaat eerst naar beneden, dat wil zeggen, hij daalt af tot het niveau waar Eutychus terecht is gekomen. Vervolgens werpt hij zich op hem, dat wil zeggen, hij maakt zich één met die jongen, hij maakt de nood van Eutychus tot de zijne. Tenslotte slaat hij zijn armen om hem heen, dat wil zeggen, hij accepteert hem en geeft hem warmte. Denk je niet dat Eutychus vanaf dat moment een ander leven zal hebben geleid?

Wat met Eutychus gebeurde kan ook met jou gebeuren

Nu zou ik dolgraag willen dat wat er met Eutychus gebeurde ook met jou gaat gebeuren. Nu hoef jij voor mij niet uit het raam te vallen en voor dood te worden opgeraapt. Maar het kan best zijn dat je bij het lezen van dit verhaal (je kunt het nalezen in de Bijbel, in Handelingen 20 vers 7-12) Handelingen 20 vers 7-12 -> Toen wij nu op de eerste dag van de week vergaderd waren om brood te breken, sprak Paulus, die de volgende dag zou vertrekken, hen toe en rekte zijn rede tot middernacht. Nu waren er vele lampen in de bovenzaal waar wij vergaderd waren. En een jongeman genaamd Eutychus zat in het venster en werd door een diepe slaap bevangen, toen Paulus lang sprak; en door de slaap bevangen viel hij van de derde verdieping naar beneden en werd dood opgenomen. Paulus echter kwam naar beneden, wierp zich op hem, sloeg zijn armen om hem heen en zei: Maakt geen misbaar, want zijn ziel is in hem. En hij gign naar boven, brak het brood en at, en hij praatte lang met hen, tot aan de dageraad, en zo vertrok hij. En zij brachten de jongen levend terug en werden buitengewoon vertroost.' toch wel een sterke gelijkenis ontdekt met jouw eigen leven en jouw kijk op de kerk. Ik weet niet vanuit welke achtergrond je hebt gezegd dat naar de kerk gaan saai is. Het kan zijn dat je alleen een indruk weergeeft, zo van de buitenkant tegen de kerk aankijkend. Maar misschien zeg je het ook wel uit eigen ervaring. Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat een samenkomst van christenen je alleen iets kan zeggen als je een levend geloof in de Here Jezus Christus hebt en je hart naar Hem uitgaat. Dan wil je graag meer over Hem horen en je wilt je geloof ook graag met andere christenen delen. Ik heb ook in die schemertoestand tussen licht en duisternis geleefd. Ik kon wel in de samenkomsten van de gemeente zitten, maar met mijn hart was ik er niet bij. Totdat mijn ogen opengingen voor de rijkdom en heerlijkheid van de Here Jezus. Toen zag ik ook ineens hoe bedrieglijk de wereld met al zijn aantrekkelijkheden is. Even lijkt het leuk, maar echte blijdschap en innerlijke vrede geeft het niet. De Here Jezus is werkelijk in staat je leven zin en doel te geven en ervoor te zorgen dat naar de kerk gaan niet saai is, maar juist een onmisbaar element in je geestelijke groei. Je zult dan met David gaan zeggen: 'Ik was verheugd, toen men mij zei: Laten wij naar het huis des Heren gaan' -> Psalm 122 vers 1. Je zult iets gaan beleven van wat de eerste christenen beleefden en waarover iets staat in Handelingen 2 vers 42 en 46: 'Zij nu bleven volharden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in de breking van het brood en in de gebeden'... 'En met volharding waren zij dagelijks eendrachtig in de tempel en braken brood aan huis en namen samen voedsel met vreugdegejuich en eenvoud van hart'. Maar, zoals gezegd, het zal je pas gaan aanspreken als je de Here Jezus in je leven toelaat en toestaat dat Hij jouw leven gaat besturen.

Terug naar:
 Home   De kwestie